اردوغان؛ بازنده بزرگ نبرد روس ها
عملیات نظامی دولت روسیه در سوریه براساس اعلام رسمی کرملین، با هدف مبارزه با تروریسم و حفظ حاکمیت ملی و تمامیت ارضی سوریه و تأمین ثبات منطقه‌ای در خاورمیانه آغاز شده است.
به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، عملیات نظامی دولت روسیه در سوریه براساس اعلام رسمی کرملین، با هدف مبارزه با تروریسم و حفظ حاکمیت ملی و تمامیت ارضی سوریه و تأمین ثبات منطقه‌ای در خاورمیانه آغاز شده است. این موضوع در چند روز اخیر به خاطر تأثیرات عینی و عملی در صحنه جنگ، نگرانی‌هایی را بین طرف‌های غربی، عربستان و بیش از همه در ترکیه به‌وجود آورده و آنکارا را دست به دامان سازمان پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) کرده است.
این مسأله در واقع ممکن است به پیچیده‌تر شدن وضعیت میدانی و عملیات‌های نظامی منجر شود و احتمال واکنش‌های سایر بازیگران منطقه‌ای و بین‌المللی دور از انتظار نیست. دبیرکل ناتو درباره تقویت نیروهایش در مرزهای ترکیه و سوریه، اعلام آمادگی کرده و از طرح تقویت نیروهای واکنش سریع ناتو سخن به میان آورده است. در مقابل، روسیه هم از اقدام‌هایی مقابله‌جویانه سخن گفته است. هرچند این تهدیدها شاید در ابتدا منجر به رویارویی عملی نشود، اما در شرایط خاص ممکن است شاهد بروز تنش‌های عملی باشیم.
آنچه پیداست، صحنه عملیات در سوریه بسیار متحول و پویا است، طوری که احتمال ورود قدرت‌های دیگر مانند چین نیز وجود دارد. در چنین شرایطی، آنچه می‌تواند جلوی وخامت بحران را بگیرد، نقش امریکاست. امریکایی‌ها از ابتدای تحولات سوریه به نوعی منفعل ایفای نقش کرده‌اند و عمدتاً تمایل چندانی به درگیر شدن در منطقه بویژه در سوریه ندارند و گزینه مطلوب آنها حفظ موازنه قدرت منطقه‌ای است. آنچه امریکا تا به امروز در سوریه انجام داده، بیشتر تحت فشار متحدان و با هدف دلگرم کردن عربستان و ترکیه بوده است.
البته عملیات روسیه در سوریه نیز بیش از آنکه منافع ملی امریکا و رژیم صهیونیستی را به‌خطر اندازد، تهدیدی واقعی برای عربستان و ترکیه است. به همین دلیل روزهای اخیر مقامات مسکو و آنکارا تنش‌های لفظی‌ای با هم داشته‌اند. نزدیک به دو سال قبل، اقدام نظامی و حضور نظامی مسکو در شبه‌جزیره کریمه درست سه روز پس از سفر داوود اوغلو به آن سرزمین صورت گرفت و اینک نیز تحرکات این کشور در جنوب ترکیه و مرزهای آن (که قرار بود دروازه ورود آنکارا به جهان عرب و اسلام باشد) باعث شده است ترکیه خود را به نوعی در محاصره نظامی روسیه ببیند.
بنابراین تا بدینجا بیشترین ضربه را ترکیه اردوغان دیده است. هیچ یک از آرزوهای آنکارا تحقق نیافته است. دولت آنکارا که حامی اصلی گروه‌های افراطی بوده، حکومت متحدش در مصر سقوط کرده است. از طرفی دولت سوریه هم نه تنها سقوط نکرده بلکه حامی نظامی و عملیاتی و هسته‌ای قدرتمندی مانند روسیه دارد، بنابراین پیشروی روس‌ها برای اردوغان کابوس بزرگ است. عملیات نظامی روسیه در سوریه اگر چه با اهداف متعددی انجام شده اما بیش از همه راه جاه‌طلبی‌ها و بلندپروازی‌های ترکیه را سد کرده است.
با این همه آنچه مسلم است، در شرایط فعلی حاکم بر منطقه به نظر می‌رسد روس‌ها عملیات نظامی زمینی را در خاک سوریه برعهده نیروهای اسد نهاده‌اند. زیرا تجربه عملیات نظامی زمینی در دو سه دهه گذشته همواره برای قدرت‌های درگیر خطرناک بوده و دولت‌ها کمتر حاضر می‌شوند به این‌گزینه پرخطر تن دهند.
روسیه هم ترجیح می‌دهد از مسیر فضا و حملات سنگین هوایی راه پیروزی متحد سوری خود را هموار سازد. روس‌ها در این عملیات بزرگ، گوشه چشمی به تجربه ناکام جنگ‌های زمینی امریکایی دارند پس همچنان در آسمان خواهند جنگید.
با توجه به شناخت بهتری که نیروهای تروریستی از فضای سوریه دارند، ممکن است دست برتر را داشته باشند و پیامدهای آن‌گریبان روس‌ها را بگیرد و تعبیر باتلاق سوریه که اوباما مطرح کرد و هم امریکا و هم روسیه در ویتنام و عراق و افغانستان تجربیات وحشتناکی از آن دارند، به تحقق بپیوندد.
منبع: ایران
انتهای پیام/
این مسأله در واقع ممکن است به پیچیده‌تر شدن وضعیت میدانی و عملیات‌های نظامی منجر شود و احتمال واکنش‌های سایر بازیگران منطقه‌ای و بین‌المللی دور از انتظار نیست. دبیرکل ناتو درباره تقویت نیروهایش در مرزهای ترکیه و سوریه، اعلام آمادگی کرده و از طرح تقویت نیروهای واکنش سریع ناتو سخن به میان آورده است. در مقابل، روسیه هم از اقدام‌هایی مقابله‌جویانه سخن گفته است. هرچند این تهدیدها شاید در ابتدا منجر به رویارویی عملی نشود، اما در شرایط خاص ممکن است شاهد بروز تنش‌های عملی باشیم.
آنچه پیداست، صحنه عملیات در سوریه بسیار متحول و پویا است، طوری که احتمال ورود قدرت‌های دیگر مانند چین نیز وجود دارد. در چنین شرایطی، آنچه می‌تواند جلوی وخامت بحران را بگیرد، نقش امریکاست. امریکایی‌ها از ابتدای تحولات سوریه به نوعی منفعل ایفای نقش کرده‌اند و عمدتاً تمایل چندانی به درگیر شدن در منطقه بویژه در سوریه ندارند و گزینه مطلوب آنها حفظ موازنه قدرت منطقه‌ای است. آنچه امریکا تا به امروز در سوریه انجام داده، بیشتر تحت فشار متحدان و با هدف دلگرم کردن عربستان و ترکیه بوده است.
البته عملیات روسیه در سوریه نیز بیش از آنکه منافع ملی امریکا و رژیم صهیونیستی را به‌خطر اندازد، تهدیدی واقعی برای عربستان و ترکیه است. به همین دلیل روزهای اخیر مقامات مسکو و آنکارا تنش‌های لفظی‌ای با هم داشته‌اند. نزدیک به دو سال قبل، اقدام نظامی و حضور نظامی مسکو در شبه‌جزیره کریمه درست سه روز پس از سفر داوود اوغلو به آن سرزمین صورت گرفت و اینک نیز تحرکات این کشور در جنوب ترکیه و مرزهای آن (که قرار بود دروازه ورود آنکارا به جهان عرب و اسلام باشد) باعث شده است ترکیه خود را به نوعی در محاصره نظامی روسیه ببیند.
بنابراین تا بدینجا بیشترین ضربه را ترکیه اردوغان دیده است. هیچ یک از آرزوهای آنکارا تحقق نیافته است. دولت آنکارا که حامی اصلی گروه‌های افراطی بوده، حکومت متحدش در مصر سقوط کرده است. از طرفی دولت سوریه هم نه تنها سقوط نکرده بلکه حامی نظامی و عملیاتی و هسته‌ای قدرتمندی مانند روسیه دارد، بنابراین پیشروی روس‌ها برای اردوغان کابوس بزرگ است. عملیات نظامی روسیه در سوریه اگر چه با اهداف متعددی انجام شده اما بیش از همه راه جاه‌طلبی‌ها و بلندپروازی‌های ترکیه را سد کرده است.
با این همه آنچه مسلم است، در شرایط فعلی حاکم بر منطقه به نظر می‌رسد روس‌ها عملیات نظامی زمینی را در خاک سوریه برعهده نیروهای اسد نهاده‌اند. زیرا تجربه عملیات نظامی زمینی در دو سه دهه گذشته همواره برای قدرت‌های درگیر خطرناک بوده و دولت‌ها کمتر حاضر می‌شوند به این‌گزینه پرخطر تن دهند.
روسیه هم ترجیح می‌دهد از مسیر فضا و حملات سنگین هوایی راه پیروزی متحد سوری خود را هموار سازد. روس‌ها در این عملیات بزرگ، گوشه چشمی به تجربه ناکام جنگ‌های زمینی امریکایی دارند پس همچنان در آسمان خواهند جنگید.
با توجه به شناخت بهتری که نیروهای تروریستی از فضای سوریه دارند، ممکن است دست برتر را داشته باشند و پیامدهای آن‌گریبان روس‌ها را بگیرد و تعبیر باتلاق سوریه که اوباما مطرح کرد و هم امریکا و هم روسیه در ویتنام و عراق و افغانستان تجربیات وحشتناکی از آن دارند، به تحقق بپیوندد.
منبع: ایران
انتهای پیام/
